POLSKI – ITALIANO – ENGLISH  

Szanowni Przedstawiciele Rodzin Katyńskich! Szanowni Państwo!

W kwietniu 1940 roku ponad 21 tysięcy polskich jeńców z obozów i więzień NKWD zostało zamordowanych. Tej zbrodni ludobójstwa dokonano z woli Stalina, na rozkaz najwyższych władz Związku Sowieckiego. Sojusz III Rzeszy i ZSRR, pakt Ribbentrop-Mołotow i agresja na Polskę 17 września 1939 roku znalazły swoją wstrząsającą kulminację w zbrodni katyńskiej. Nie tylko w lasach Katynia, także w Twerze, Charkowie i w innych, znanych i jeszcze nieznanych miejscach straceń wymordowano obywateli II Rzeczypospolitej, ludzi tworzących podstawę naszej państwowości, nieugiętych w służbie ojczyzny. W tym samym czasie rodziny pomordowanych i tysiące mieszkańców przedwojennych Kresów były zsyłane w głąb Związku Sowieckiego, gdzie ich niewypowiedziane cierpienia znaczyły drogę polskiej Golgoty Wschodu.

Najbardziej tragiczną stacją tej drogi był Katyń. Polskich oficerów, duchownych, urzędników, policjantów, funkcjonariuszy straży granicznej i służby więziennej zgładzono bez procesów i wyroków. Byli ofiarami niewypowiedzianej wojny. Zostali zamordowani z pogwałceniem praw i konwencji cywilizowanego świata. Zdeptano ich godność jako żołnierzy, Polaków i ludzi. Doły śmierci na zawsze miały ukryć ciała pomordowanych i prawdę o zbrodni. Świat miał się nigdy nie dowiedzieć. Rodzinom ofiar odebrano prawo do publicznej żałoby, do opłakania i godnego upamiętnienia najbliższych. Ziemia przykryła ślady zbrodni, a kłamstwo miało wymazać ją z ludzkiej pamięci.

Ukrywanie prawdy o Katyniu – efekt decyzji tych, którzy do zbrodni doprowadzili – stało się jednym z fundamentów polityki komunistów w powojennej Polsce: założycielskim kłamstwem PRL. Był to czas, kiedy za pamięć i prawdę o Katyniu płaciło się wysoką cenę. Jednak bliscy pomordowanych i inni, odważni ludzie trwali wiernie przy tej pamięci, bronili jej i przekazywali kolejnym pokoleniom Polaków. Przenieśli ją przez czas komunistycznych rządów i powierzyli rodakom wolnej, niepodległej Polsce. Dlatego im wszystkim, a zwłaszcza Rodzinom Katyńskim, jesteśmy winni szacunek i wdzięczność. W imieniu Rzeczypospolitej składam najgłębsze podziękowanie za to, że broniąc pamięci o swoich bliskich, ocaliliście Państwo jakże ważny wymiar naszej polskiej świadomości i tożsamości.

Katyń stał się bolesną raną polskiej historii, ale także na długie dziesięciolecia zatruł relacje między Polakami i Rosjanami. Sprawmy, by katyńska rana mogła się wreszcie w pełni zagoić i zabliźnić. Jesteśmy już na tej drodze. My, Polacy, doceniamy działania Rosjan z ostatnich lat. Tą drogą, która zbliża nasze narody, powinniśmy iść dalej, nie zatrzymując się na niej ani nie cofając.

Wszystkie okoliczności zbrodni katyńskiej muszą zostać do końca zbadane i wyjaśnione. Ważne jest, by została potwierdzona prawnie niewinność ofiar, by ujawnione zostały wszystkie dokumenty dotyczące tej zbrodni. Aby kłamstwo katyńskie zniknęło na zawsze z przestrzeni publicznej. Domagamy się tych działań przede wszystkim ze względu na pamięć ofiar i szacunek dla cierpienia ich rodzin. Ale domagamy się ich także w imię wspólnych wartości, które muszą tworzyć fundament zaufania i partnerstwa pomiędzy sąsiednimi narodami w całej Europie.

Oddajmy wspólnie hołd pomordowanym i pomódlmy się nad ich głowami. Chwała bohaterom! Cześć Ich pamięci!

 Prezydent RP Lech Kaczyński

—

ITALIANO

 “Cari rappresentanti delle famiglie di Katyn. Signore e Signori. Nell’aprile del 1940 più di ventuno mila prigionieri polacchi dei campi e delle prigioni dell’NKVD furono uccisi. Il genocidio fu commesso su ordine di Stalin e su comando delle più alte autorità dell’Unione Sovietica.

 L’alleanza tra il Terzo Reich e l’Unione Sovietica, il patto Ribbentrop-Molotov e l’attacco sovietico alla Polonia il 17 settembre 1939 raggiunse il culmine nel terrificante massacro di Katyn. Non solo nella foresta di Katyn, ma anche a Tver, a Kharkiv ed in altri conosciuti e sconosciuti siti cittadini della Seconda Repubblica di Polonia, persone che costituivano le fondamenta del nostro Stato e che servivano ostinatamente la Patria, furono uccisi.

 Allo stesso tempo le famiglie dei massacrati e migliaia di cittadini del territorio orientale della Polonia ante-guerra furono inviati in esilio nell’Unione Sovietica profonda, dove le loro sofferenze indicibili hanno segnato il cammino del Golgota polacco d’Oriente.

 La stazione più tragica su quel sentiero fu Katyn. Ufficiali, sacerdoti, funzionari, agenti di polizia, di frontiera e guardie carcerarie furono uccisi senza un processo od una sentenza. Caddero vittime di una guerra indicibile. La loro uccisione fu una violazione dei diritti e delle convenzioni del mondo civilizzato. La loro dignità di soldati, di polacchi e di persone, fu oltraggiata. Fosse comuni di morte dovevano nascondere i corpi degli uccisi e la verità sul delitto per sempre.

  Il mondo, si pensava, non le avrebbe mai trovate. Le famiglie delle vittime furono private del diritto di piangere pubblicamente, per ricordare con orgoglio i loro parenti. La terra coprì le tracce del crimine e la menzogna avrebbe dovuto cancellarlo dalla memoria della gente. Il tentativo di nascondere la verità su Katyn – a seguito di una decisione presa da chi aveva architettato il crimine – diventò uno delle fondamenta della politica dei comunisti nella Polonia del dopoguerra: una bugia fondante della Repubblica Popolare Polacca.

 Era il tempo in cui la gente doveva pagare un prezzo elevato per conoscere e ricordare la verità su Katyn. Tuttavia, i parenti degli uccisi e di altri coraggiosi conservarono la memoria, la difesero e la trasmisero alle generazioni polacche più giovani. Riuscirono a preservare la memoria di Katyn ai tempi del comunismo e diffonderla ai tempi della Polonia libera e indipendente.

 Pertanto, dobbiamo rispetto e gratitudine a tutti loro, in particolare alle famiglie di Katyn. A nome dello Stato polacco, porgo un sincero ringraziamento a voi tutti, che difendendo la memoria dei vostri parenti siete riusciti a salvare una dimensione molto importante della nostra coscienza polacca e di identità.

 Katyn è diventata una piaga dolorosa della storia polacca, che ha avvelenato i rapporti tra polacchi e russi per decenni. Facciamo che la ferita di Katyn finalmente guarisca e si cicatrizzi. Siamo già sulla strada per farlo.

 Noi, polacchi, apprezziamo ciò che hanno fatto i russi negli anni passati. Dovremmo seguire il sentiero che porta le nostre nazioni più vicino, non dovremmo fermarci o tornare indietro.

 Tutti i dettagli sul crimine di Katyn hanno bisogno di essere indagati e rivelati. E’ importante che l’innocenza delle vittime sia confermata ufficialmente e che tutti i fascicoli relativi al crimine siano aperti in modo che la bugia di Katyn possa scomparire per sempre.

Noi chiediamo, prima di tutto, che ciò avvenga per il bene della memoria delle vittime e per il rispetto per la sofferenza delle loro famiglie. Lo chiediamo anche in nome di valori comuni, che sono necessari per formare una base di fiducia e di collaborazione tra nazioni vicine in tutta Europa.

Rendiamo omaggio agli assassinati e preghiamo sui loro corpi. Gloria agli Eroi! Viva la loro memoria!”

Lech Kaczynski

— ENGLISH

President Kaczynski’s last speech

 “Dear Representatives of the Katyn Families. Ladies and Gentlemen. In April 1940 over twenty-one thousand Polish prisoners from the NKVD camps and prisons were killed. The genocide was committed at Stalin’s will and at the Soviet Union’s highest authority’s command.

 The alliance between the Third Reich and the Soviet Union, the Ribbentrop-Molotov pact and the Soviet attack on Poland on 17 September 1939 reached a terrifying climax in the Katyn massacre. Not only in the Katyn forest, but also in Tver, Kharkiv and other known, and unknown, execution sites citizens of the Second Republic of Poland, people who formed the foundation of our statehood, who adamantly served the motherland, were killed.

 At the same time families of the murdered and thousands of citizens of the eastern territory of the pre-war Poland were sent into exile deep into the Soviet Union, where their indescribable suffering marked the path of the Polish Golgotha of the East.

 The most tragic station on that path was Katyn. Polish officers, priests, officials, police officers, border and prison guards were killed without a trial or sentence. They fell victims to an unspeakable war. Their murder was a violation of the rights and conventions of the civilized world. Their dignity as soldiers, Poles and people, was insulted. Pits of death were supposed to hide the bodies of the murdered and the truth about the crime for ever.

 The world was supposed to never find out. The families of the victims were deprived of the right to mourn publicly, to proudly commemorate their relatives. Ground covered the traces of crime and the lie was supposed to erase it from people’s memory.

 An attempt to hide the truth about Katyn – a result of a decision taken by those who masterminded the crime – became one of the foundations of the communists’ policy in an after-war Poland: a founding lie of the People’s Republic of Poland.

 It was the time when people had to pay a high price for knowing and remembering the truth about Katyn. However, the relatives of the murdered and other courageous people kept the memory, defended it and passed it on to next generations of Poles. They managed to preserve the memory of Katyn in the times of communism and spread it in the times of free and independent Poland. Therefore, we owe respect and gratitude to all of them, especially to the Katyn Families. On behalf of the Polish state, I offer sincere thanks to you, that by defending the memory of your relatives you managed to save a highly important dimension of our Polish consciousness and identity.

 Katyn became a painful wound of Polish history, which poisoned relations between Poles and Russians for decades. Let’s make the Katyn wound finally heal and cicatrize. We are already on the way to do it. We, Poles, appreciate what Russians have done in the past years. We should follow the path which brings our nations closer, we should not stop or go back.

 All circumstances of the Katyn crime need to be investigated and revealed. It is important that innocence of the victims is officially confirmed and that all files concerning the crime are open so that the Katyn lie could disappear for ever. We demand it, first of all, for the sake of the memory of the victims and respect for their families’ suffering. We also demand it in the name of common values, which are necessary to form a foundation of trust and partnership between the neighbouring nations in the whole Europe.

 Let’s pay homage to the murdered and pray upon their bodies. Glory to the Heroes! Hail their memory!”